SEVGİLİ ANNECİĞİM,BABACIĞIM

Bütün duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim,size şunları söylemek isterdim:

Sürekli bir büyüme ve değişme içindeyim.Sizin çocuğunuz olsam da sizden ayrı bir kişilik geliştiriyorum.Beni tanımaya ve anlamaya çalışın.

Deneme ile öğrenirim.Oyunda,arkadaşlıkta ve uğraşlarımda bana özgürlük tanıyın.Beni her yerde,her zaman koruyup kollamayın.Davranışlarımın sonuçlarını kendim görürsem daha iyi öğrenirim.Bırakın kendi işimi kendim göreyim.Büyüdüğümü başka nasıl anlarım?

Büyümeyi çok istiyorsam da ara sıra yaşımdan küçük davranmaktan kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin;ama beni de şımartmayın.Hep çocuk kalmak isterim sonra. Her istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum;ancak siz verdikçe almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz söz de vermeyin.Sözünüzü tutmayınca güvenim azalıyor.

Bana kesin ve kararlı davranmaktan çekinmeyin.Yoldan saptığımı görünce beni sınırlayın. Koyduğunuz kurallar ve yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem.Ancak hiç kısıtlanmayınca da ne yapacağımı şaşırıyorum.Tutarsız davrandığınızı gördüğümde hem bocalıyor hem de bundan yararlanmadan edemiyorum.

Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi unutmayın.Beni eğitirken ara sıra yanlışlar yapabilirsiniz.Bunları çabuk unuturum.Ancak birbirinize saygı ve sevginizin azaldığını görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder.

Çok konuşup çok bağırmayın.Yüksek sesle söylenilenleri pek duymam.Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi iz bırakır.”Ben senin yaşındayken,” diye başlayan söylevleri hep kulak ardı ederim.

Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kakmayın.Bana yanılma payı bırakın. Beni, korkutup sindirerek, suçluluk duygusu aşılayarak usandırmaya çalışmayın.Yaramazlıklarım için beni kötü çocukmuşum gibi yargılamayın.

Yanlış davranışlarım üzerinde durup onları düzeltin.Ceza vermeden önce beni dinleyin. Suçumu aşmadığı sürece cezama katlanabilirim.

Beni dinleyin;öğrenmeye en yakın olduğum zamanlar,soru sorduğum anlardır.Açıklamalarınız kısa ve özlü olsun.Beni yeteneklerimi aşan işlere zorlamayın;ama başarabileceğim işleri de yapmamı bekleyin.

Benden yaşamın üstünde olgunluk beklemeyin.Bütün kuralları birden öğretmeye kalkışmayın; bana süre tanıyın.Yüzde yüz dürüst davranmadığımı görünce ürkmeyin.Beni köşeye sıkıştırmayın;sonra yalana sığınmak zorunda kalırım.

Sizi çok bunaltsam bile soğuk kanlılığınızı yitirmeyin.Kızgınlığınızı haklı görebilirim;ama beni aşağılamayın.Hele başkalarının yanında onurumu kırmayın.Unutmayın ki ben de sizi yabancıların yanında güç duruma düşürebilirim.

Bana haksızlık ettiğinizi anlayınca açıklamaktan çekinmeyin.Özür dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz;tersine,beni size daha çok yaklaştırır.Aslında ben sizleri olduğunuzdan daha iyi görüyorum.Bana kendinizi yanılmaz ve erişilmez göstermeye çabalamayın;yanıldığınızı görünce üzüntüm büyük olur.

Biliyorum ara sıra sizi üzüyor,belki de düş kırıklığına uğratıyorum.Bana verdiklerinizin yanında benden istediklerinizin çok olmadığını da biliyorum.Yukarıda sıraladığım istekler size çok geldiyse bir çoğundan vazgeçebilirim;yeter ki beni ben olarak seveceğinize olan inancım sarsılmasın.

Benden “örnek çocuk”olmamı istemezsiniz,ben de sizden kusursuz anne baba olmanızı beklemem.Sevecen ve anlayışlı olmanız bana yeter.

Sizin çocuğunuz olarak dünyaya gelmek benim elimde değildi;ama seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak istemezdim.